Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
fəqir-füqəra’ — ə. fağır adamlar, yoxsullar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bilatəşbeh — z. <ər.> köhn. Bənzədilməsi arzu olunmayan, yaxud günah sayılan şey haqqında deyilir. <Hacı:> Fağır füqəraya əl tutmuşam, elə biri də bilatəşbeh, lap olsun sənin qızın!. . M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cilov — is. Qoşqu ləvazimatının, ağızlığa (kəmə) bənd edilmiş uzun hissəsi; qayışdan (ya ipdən) ibarət olan və qoşulmuş atı idarə etməyə xidmət edən hissəsi. Atın cilovundan yapışmaq. – <Yusif Sərrac> oturub, əlindəki cilovu tikib, tamam edirdi,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ehsan — is. <ər.> 1. din. Ölmüş adamın adına, xatirəsinə verilən yemək; xeyrat. Ehsan vermək. – Rəsul atasını layiqincə dəfn etdikdən sonra başladı ehsan verməyə. «Aşıq Qərib». Vəqta ki qopur bir evdə matəm; Təşkil edilir büsati ehsan. M. Ə. S.. Bu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qoçu — is. köhn. Keçmişdə: xalqa əziyyət verən, camaatı qorxu altında saxlayan, tədhiş edən, qan tökməkdən çəkinməyən, özbaşınalıq edən adam; qolugüclü. Qoçular, quldurlar qatar taxardı; Fağır füqərayə yanyan baxırlar. A. Ə.. Yerli neft bur juaziyasının … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yan-yan — baxmaq – nifrətlə yuxarıdan aşağıya, əyri əyri baxmaq; saymazyana, ikrahla baxmaq. Qoçular, quldurlar qatar taxardı; Fağır füqəraya yan yan baxardı. A. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
